87: ΟΙ ΤΑΞΙΑΡΧΕΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ ΜΙΧΑΙΛ (ΠΑΜΠΑ)

87:  ARCHANGELS GABRIEL AND MICHAEL (Pampa)

Τοποθεσία: Στον χωματόδρομο στα Πάμπα, στα μισά της διαδρομής ανάμεσα στις εκκλησίες της Παναγίας της Ρουδιανής και της Παναγίας της Καμαρωτής, σε μια απότομη στροφή, ένα μονοπάτι κατεβαίνει προς την εκκλησία.
Χρονολογία κατασκευής: Άγνωστη. Η τοπική παράδοση λέει ότι πριν από πολύ καιρό, ένας χωρικός ανακάλυψε την εκκλησία θαμμένη στο υπέδαφος ενώ όργωνε το χωράφι του. Τότε νόμιζε ότι ήταν η εκκλησία των Ασωμάτων Αγίων για την οποία μιλούσαν οι πρεσβύτεροι. Ο νότιος τοίχος είναι σε μεγάλο βαθμό θαμμένος. Το μόνο αναγνωριστικό στοιχείο είναι ένας απλός σιδερένιος σταυρός. Δεν υπάρχει καμπαναριό, αλλά μια καμπάνα που κρατιέται από μια δοκό (έναν παλιό στύλο ηλεκτρικού ρεύματος) εγκαταστάθηκε το 2000. Η πρόσβαση γίνεται από την πρόσφατη πόρτα στα δυτικά, κατεβαίνοντας δύο σκαλοπάτια. Το εσωτερικό είναι δυστυχώς πολύ φθαρμένο, με το σοβά να ξεφλουδίζει και τις εικόνες να έχουν υποστεί ζημιά από την υγρασία. Υπάρχουν δύο μεγάλες κόγχες στον νότιο τοίχο και, πάνω απ’ όλα, το πέτρινο τέμπλο με τις δύο πόρτες του, με τη βόρεια να είναι πολύ χαμηλή. Μια μεγάλη νοσταλγία, ακόμη και μια κάποια θλίψη, πηγάζει από αυτή την εγκαταλελειμμένη εκκλησία.

Location: On the Pamba dirt road, halfway between the churches of Panagia Roudiani and Panagia Kamaroti, in a sharp bend, a path descends to the church.
Date of construction: Unknown. Local tradition says that long ago, a peasant discovered the church buried underground while plowing his field. He then thought it was the church of the Incorporeal Saints spoken of by the elders. The south wall is largely buried. The only identifying feature is a simple iron cross. There is no bell tower, but a bell held by a beam (an old electricity pole) was installed in 2000. Access is through the recent door to the west, descending two steps. The interior is unfortunately very deteriorated, with the plaster peeling off and the icons damaged by humidity. There are two large niches in the south wall and, above all, the stone iconostasis with its two doors, the northern one being very low. A great nostalgia, even a certain sadness, emanates from this abandoned church.